AQUILO

I.

AQUILO

nomen equi famosissimi, de quo sic Casaubon. ad Iul. Capitolin. in Vero Imper. c. 6. verba, Volucriequo prasino: Huiusmodi, inquit, nomma equis curulibus imponebant. Notus Caligulae Incitatus. In saxis nominatur cum alii, tum Famosissimus quidam Aquilo, et Graeci similiter Α᾿ιετὸν equum celebrant. Archias Epigramm. in illum.

Ο῾ πριν` ἀελλοπόδων ἐλάμψας πλέον Αἴετος ἵππων.

II.

AQUILO

ventus a Septentrione flans, a vehementissimo flatu et volatu, instar Aquilae, sic dictus, Festô test. Graecis Boreas; fiecus, et frigidus. Ovid. l 3. Trist. El. 10. v. 17.

Tantaque commoti vis est Aquilonis, ut altas

Aequet bumo turres, tectaque rapte ferat.

Horat. Ε᾿πῳδῶν od. 10. v. 7.

Insurgat Aquilo quantus altis montibus

Frangat trementes ilices.

Ceterum Aquilonis violentiam nemo melius expressit, quam Virg. Georg. l. 3. v. 196.

Qualis Hyperboreis Aquilo cum densus ab oris.

Icubuit, Scythiaeque hiemes, atque arida differt

Nubila; tum segetes alte campique natantes.

Lenibus horrescunt flabris: summaeque sonorem

Dant silvae, longique urgent ad litora fluctus:

Ille volat simul arva fugâ, sunul aequora verrens.

Aquilones etiam dicuntur venti, qui 8. ferme diebus exortum Caniculae antecedunt, et perflant diebus 40. quos vocant Etesias et Prodromos, quasi Praecursores. Nic. Lloydius.